تعطیلات تابستانی مدارس به نیمه خود نزدیک می‌شود و در حالی که تابستان فرصت خوبی برای پرداختن به اوقات فراغت کودکان و نوجوانان است، سینما برنامه‌ای برای چند میلیون کودک و نوجوان ندارد، تنها دو فیلم ویژه گروه سنی کودک در سینماها در حال اکران است و این فیلم‌ها هم نتوانسته‌اند فروش خوبی داشته باشند. 

سینما سال 95 را پر شور آغاز کرده و تا امروز فروش خوبی را در فیلم‌های گروه بزرگسال پشت سر ‌گذاشته است. بیش از 90 درصد فیلم‌هایی که از ابتدای امسال اکران شده‌اند، فروش‌های خوب و عالی را پشت سر گذاشته‌اند. اکثر فیلم‌ها فروش میلیاردی را تجربه کرده‌اند و همچنان این روند ادامه دارد. سینما برای گروه سنی بزرگسال چند فیلم کمدی، درام و تاریخی بیوگرافی را عرصه کرده است و علاقه‌مندان به ژانر‌های مختلف توانسته‌اند فیلم‌های مختلفی را در ژانر‌های گوناگون تماشا کنند. با این وجود تا امروز گروه سنی کودک با دو فیلم سینمایی برای تابستان، کم‌رمق‌ترین اکران امسال را داشته است. 
 

فیلم سینمایی «ننه نقلی» ساخته پرویز صابری را که‌محصولی قدیمی است و ابتدا قرار بود در سال 93 اکران شود، اما این اتفاق رخ نداد تا امسال و از نیمه خرداد ماه یعنی زمان امتحانات مدارس اکران آن آغاز شد و تا امروز که به اواخر اکران آن رسیده‌ایم با فروشی حدود 400 میلیون تومان یکی از کم‌فروش‌ترین فیلم‌های امسال لقب گرفته است. ساختار ضعیف این فیلم نیز انتقاد‌هایی را در پی داشته و استقبال از آن برخلاف تصور بسیار پایین بوده است. فیلم سینمایی «دزد و پری» به کارگردانی حسین قناعت دیگر فیلم سینمایی ژانر کودک است که تولید‌کنندگانش روی موزیکال بودن فیلم مانور می‌دهند.
 
«دزد و پری» نیز قرار بود تابستان یا پاییز سال گذشته اکران شود ولی این فیلم نیز نتوانست در زمان مقرر به اکران برسد. «دزد و پری» در کنار«ننه نقلی» در قعر جدول فروش سینما‌ها قرار دارند. این فیلم‌ها از زمان ساخت تا اکران، زمان طولانی را در نوبت اکران عمومی قرار داشتند و بازگشت سرمایه‌شان به تعویق افتاده است و اکنون نیز در اکران‌هایی نا امید‌کننده نتوانسته‌اند فروش مناسبی داشته باشند. این نوع حضور سینمای کودک ریسک سرمایه‌گذاران را برای فعالیت در این ژانر بالا برده و تمایل بخش خصوصی را برای ساخت فیلم کودک پایین می‌آورد.


این اتفاق در حالی رخ داده است که سینمای کودک در سال‌های نه‌چندان دور، بخش مهمی از سینمای ایران را تشکیل می‌داد و با همکاری آموزش‌و‌پرورش و تمایلی که خانواده‌ها برای سینما رفتن فرزندانشان داشتند، هم فیلم‌های بیشتری برای کودکان ساخته می‌شد و هم سینمای کودک توجیه اقتصادی داشت، اما اکنون کارگردانان سینمای کودک یا بیکار شده‌اند یا سراغ سینمای بزرگسال رفته‌اند. این وضعیت حتی برگزاری جشنواره فیلم کودک و نوجوان را نیز با مشکل روبه‌رو کرده و یکی از معتبرترین جشنواره‌های سینمایی کشورمان در وضعیت نگران‌کننده‌ای قرار گرفته است. 

در این وضعیت سینمای کودک منتظر جرقه‌هایی است که برای مدت کوتاهی هم که شده بتواند نام سینمای کودک را زنده نگه دارد و شاید تنها چشم امید سینمای کودک به فیلم‌هایی باشد که کارکرد دوجانبه داشته باشد. مانند فیلم‌هایی از جنس «کلاه قرمزی» و «شهر موش‌ها » که مخاطب بزرگسال نیز آنها را دنبال می‌کند و سازندگانشان در پی همراه ساختن مخاطبان قدیمی این فیلم‌ها هستند و گرنه وضعیت فیلم‌های کودکانه در فصلی که می‌تواند بیشترین میزان فروش سینمای کودک را داشته باشد، ناامید‌کننده است. هم اکنون تنها فرصت باقی مانده برای متولیان سینمای کودک، چشم دوختن به فصل پاییز و بازگشایی مدارس است تا در این فصل با همکاری مدارس بتوان کودکان را نه از خانه‌هایشان و به همراه خانواده‌ها، بلکه در اکران‌های مدرسه‌ای با گروه همسالان به سینما‌ها برد؛ تجربه‌ای که در گذشته موفق بوده است، اما در سال‌های اخیر آموزش و پرورش تمایل چندانی برای انجام آن از خود نشان نداده‌اند و بیش از 12‌میلیون دانش آموز را که پتانسیل بالایی برای سینمای کودک هستند از رفتن به سینما دور کرده است.