بخشی از مقدمه استاد هادی خسروشاهی(از اعضا مجمع روحانیون مبارز) درانتشار آرشیو نشریه انتقام: 

البته روش استاد مصباح –همانند دیگر همكاران و برادران- از همان دوران، «مخفی كاری» و «رازداری» و «عدم تظاهر» بود، به ویژه كه ایشان در هیچ زمینه ای، -زمینه های علمی، فلسفی، سیاسی و ... – مایل نبود كه خودی نشان بدهد و همواره طبق معتقدات و باورهای خود به كار و مبارزه ادامه می داد و اگر هم كسانی دربرهه ای از زمان، توقفی ظاهری در مبارزه ی ایشان احساس می كنند، این در واقع «تاكتیكی» خاص و مرحله ای بوده و گرنه «استراتژی» ایشان، از روزی كه ما ایشان را در جلسات درس تفسیر و فلسفه ی استاد علامه آیت الله محمد حسین طباطبایی شناختیم «كار در راه خدا» و «ادای تكلیف در حد توان و قدرت» طبق تشخیص و برداشت خود بود.

استاد مصباح در اثر همین پنهانكاری و عدم تظاهر، كمتر در دید مأمورین ساواك و گزارش های آن ها بود... و روی همین اصل هم در مورد نشریه ی «انتقام» می بینیم كه ذهن مأمورین، معطوف به چند نفری شده است كه چون «اهل قلم» هستند، پس لابد همه ی اعلامیه و نشریات حوزه علمیه قم را آن ها منتشر می سازند! در حالی كه این تصور مطلقاً صحت نداشت...

ساواك قم در چند گزارش خود، نویسنده ی این سطور یا علی حجتی كرمانی را از «نویسندگان بعثت و انتقام»! معرفی می كند. اما واقعیت غیر از این بود. نه اینجانب و نه علی حجتی كرمانی، از نویسندگان «انتقام» نبودیم، بلكه گزارشگران ساواك، چون «نویسنده» واقعی آن را نمی شناختند و نمی یافتند، از روی ناچاری، كسان دیگری را در گزارش خود نام می برند تا كمی بی لیاقتی خود را پوشش دهند